Romanisering van Bengaals

Romanisering van Bengaals is die voorstelling van geskrewe Bengaalse taal in die Latynse skrif. Verskeie romaniseringstelsels vir Bengaals word gebruik, waarvan die meeste nie die Bengaalse uitspraak perfek verteenwoordig nie. Terwyl verskillende standaarde vir romanisering vir Bengaals voorgestel is, is geeneen met dieselfde mate van eenvormigheid as Japannees of Sanskrit aangeneem nie.

Die Bengaalse skrif is ingesluit by die groep Indiese skrifte waarvan die romanisering nie die fonetiese waarde van Bengaals verteenwoordig nie. Sommige van hulle is die "International Alphabet of Sanskrit Transliteration" of IAST-stelsel (gebaseer op diakritiese tekens), "Indian languages Transliteration" of ITRANS (gebruik hoofletter-alfabette wat geskik is vir ASCII-sleutelborde), en die Nasionale Biblioteek by Calcutta romanisering.

In die konteks van Bengaalse romanisering is dit belangrik om transliterasie van transkripsie te onderskei. Transliterasie is ortografies akkuraat (die oorspronklike spelling kan herwin word), maar transkripsie is foneties akkuraat (die uitspraak kan weergegee word). Engels het nie alle klanke van Bengaals nie, en uitspraak weerspieël nie heeltemal ortografie nie. Die doel van romanisering is nie dieselfde as fonetiese transkripsie nie. Romanisering is eerder 'n voorstelling van een skryfstelsel in Romeinse (Latynse) skrif. As Bengaalse skrif "ত" het en Bengale spreek dit /to/ uit, is daar nietemin 'n argument gebaseer op skryfstelselkonsekwentheid om dit as "त" of "ta" te translitereer. Die skryfstelsels van die meeste tale verteenwoordig nie die gesproke klank van die taal getrou nie, soos bekend met Engelse woorde soos "enough", "women" of "nation" (sien " ghoti").